21 Μαΐου 2008

Στην αντίπερα μεριά του ωκεανού...

Ο άντρας της έφευγε για το μέτωπο, και έπαιρνε μαζί του το μουλάρι. Και αυτή πως θα τα έφερνε βόλτα, με δυο μωρά στην κούνια κι ένα στην κοιλιά; Ο αγαπημένος αδελφός της, φθισικός, στο δίπλα σπίτι σιγοσβήνει. Για να τον δει, ούτε κουβέντα - κι άμα κολλήσουν τα μωρά; Μέσα απ' τον τοίχο του μιλάει...

Στην αντίπερα μεριά του ωκεανού, αυτός, μικρός ακόμα για να μπει στον πόλεμο, εκπαιδεύεται πιλότος. Αυτή, 16 χρονών, την διώχνει ο πατέρας της απ' το σπίτι τους, γιατί αρνείται να σταματήσει το σχολείο και να βρει δουλειά.

--------------------------
Χρόνια μετά
--------------------------

Ξύπνησε το πρωί, με το που χάραξε. Σηκώθηκε και άναψε το τζάκι, να βράσει γάλα για τα παιδιά. Ξύπνησε τα μεγάλα. Τον πρώτο τον άφησε σπίτι για να προσέχει τα μωρά, τα δυο επόμενα τα πήρε στο χωράφι μαζί της. Ο άντρας έλειπε σε αγώι.

Στην αντίπερα μεριά του ωκεανού, το νεαρό ζευγάρι επιστρέφει απ' το μπαρ.

---------------------------

Ο γιος τους ο μεγάλος πάει γυμνάσιο. Φεύγει απ' το σπίτι, 12 χρονών παιδί, να πάει στην πόλη. Σε λεωφορείο πρώτη φορά, πρώτη φορά ακούει ραδιόφωνο. Το τραγούδι αυτό, ποτέ δεν θα το ξεχάσει. Θα πάει να μείνει με ξαδέρφια του, 2-3 χρόνια μεγαλύτεροι αυτοί, 40 χιλιόμετρα περπάτημα σαν θέλει να δει τους γονείς του, ξυπόλυτος. Απ' το υστέρημά τους ό,τι μπορούν του στέλνουν. Είναι έξυπνο παιδί, τα παίρνει τα γράμματα, θα πάει μπροστά.

Στην αντίπερα μεριά του ωκεανού, η γυναίκα έγκυος 7 μηνών στο δεύτερο παιδί, κάνει θαλάσσιο σκι και πέφτει, γεννάει πρόωρα.

---------------------------

Τώρα ο μεγάλος φεύγει για Αθήνα να σπουδάσει, με υποτροφία. Ο πρώτος από το χωριό. Το καμάρι και η ελπίδα των γονιών του.

Στην αντίπερα μεριά του ωκεανού, λένε στην κόρη τους (την πρώτη) να είναι πιο κοινωνική, να είναι πιο αθλητική, να βγάλει επιτέλους τη μύτη της από τα βιβλία.

----------------------------

Ο γιος τους φεύγει για Αμερική, αυτή τη φορά με διπλή υποτροφία: μια από 'δω και μια από κει. Τα αγγλικά τα έμαθε σ' ένα χρόνο.

Στην αντίπερα όχθη του ωκεανού, αυτή αναρωτιέται γιατί δεν χορεύουν οι φίλες της με τον μόνο μαύρο συμμαθητή τους, αφού χορεύει πολύ καλύτερα απ' όλους τους άλλους...

-----------------------------

Αυτός βλέπει να όνειρά του να υλοποιούνται. Αυτή βλέπει τα δικά της να καταπιέζονται...

-----------------------------

Βρεθήκανε κάποια στιγμή στην ίδια πόλη, και μια κοινή γνωστή τους γνώρισε.

-----------------------------

Τώρα παντρεύονται, στην αντίπερα μεριά του ωκεανού, και οι γονείς του δεν μπορούν να είναι εκεί. Την νύφη όμως την ξέρουνε, την έφερε να τους γνωρίσει. Κι ας μην μιλάει τη γλώσσα τους, την αγαπήσανε και τους αγάπησε - η μάνα του, ούτως ή άλλως, κουφή τα τελευταία χρόνια, αλλιώς έχει μάθει να διαβάζει τους ανθρώπους.

------------------------------

Εκεί, στην αντίπερα μεριά του ωκεανού, έκαναν τρία παιδιά - το δεύτερο δεν έζησε. Μα σαν γεννήθηκε το τρίτο - όπως της είχε πει εξ' αρχής - γυρίσαν πίσω.

Στην αντίπερα μεριά του ωκεανού τώρα μένει η δική της οικογένεια.

-------------------------------

9 σχόλια:

ceralex είπε...

Στην αντίπερα μεριά του ωκεανού, γράφεις εσύ και πλάθεις μια ιστορία. Οι λέξεις τρεχουν γεμίζουν εικόνες. Ποιά σκέψη σε ώθησε κανείς δεν ξέρει, μονάχα εσύ...πόσο στ' αλήθεια η ζωή διαλέγει νήματα να πλέξει, να λυτρώσει...

Καλή μου φίλη, με συγκίνησες βραδιάτικα.

Καλήμέρα!

M είπε...

Σ' ένα κουτί με αναμνήσεις που κληρονόμησα βρήκα τα νήματα που πλέξαν αυτή την ιστορία...

Σ' ευχαριστώ.

Καλησπέρα!

Daria είπε...

Όμορφη ιστορία... Αργείς m, αλλά κάθε φορά βγάζεις κάτι όμορφο. Καλησπέρα.

Και μ' αρέσουν πολύ οι ιστορίες των ανθρώπων που δεν είναι ήρωες με την τυπική έννοια του όρου, αλλά που ξεπερνούν τον εαυτό και το περιβάλλον τους.

Surrealist είπε...

Πολύ καλή - την καλησπέρα μου!!

τα λέμε!!

patsiouri είπε...

Μπράβο ρε συ Μ., μπράβο!

Sally Finkenstein είπε...

Από την αντίπερα όχθη της bloggerland σου στέλνω XPONIA ΠΟΛΛΑ!
και φιλιά!

Αρχισυντάκτης είπε...

καλό καλοκαίρι.

ραντεβού το σεπτέμβρη.

Axis Mundi είπε...

μα που είσαι, που πήγες, και πότε θα έρθεις;;;;

M είπε...

Daria, εσύ με ενέπνευσες... και συγγνώμη που σου το λέω με τόσους μήνες καθυστέρηση...

Κοσμικέ άξονα, ταξίδεψα μακρυά χωρίς να πάω πουθενά... κι ακόμα εκεί είμαι...