Ο κύκλος των χαμένων κορμιών

Χορεύετε κυκλικά
μόνο που δεν είναι ακριβώς χορός.
Είσαστε πιο κοντά, κολλημένο το στήθος του ενός με την πλάτη του άλλου.
Μπροστάρης δεν υπάρχει - ούτε τελευταίος.
Μια αλληλουχία γυμνών κορμιών που στροβιλίζουν αέναα.
Ο ένας μέσα στον άλλον.
Κάθε τόσο, ο κύκλος ανοίγει, και ο χορός γίνεται Τσάμικος.
Βαρύς χορός, αντρίκιος. Επιδεικτικός.
Ένας - ένας βγαίνετε μπροστάρης - φιγούρες εντυπωσιασμόυ!
"Κοίτα με" μας λέτε.
"Κοίτα με, είμαι ο καλύτερος, είμαι ο δυνατότερος. Είμαι ο ιδανικός."
Μα για λίγο μόνο.
Μετά, ευτυχώς, καταφέρνουμε να σας εντάξουμε πάλι στον κύκλο.
Είσαστε όλοι εδώ.
Όλοι εσείς που μας αφήσατε να απορούμε "Γιατί;" και "Μήπως έφταιγα εγώ;"
Να σας το πω ξεκάθαρα;
... ντρέπομαι...