Kύμα

Βρίσκομαι στην άκρη ενός κύματος. Απ' τη μια η στεριά, απ' την άλλη η θάλασσα. Η θάλασσα μια με τραβάει, μια με σπρώχνει. Μια με δίνει στη στεριά, την άλλη με διεκδικεί για τον εαυτό της. Η στεριά προσπαθεί να με κρατήσει. Εκμεταλλεύεται τα κύματα για να με θάψει μέσα της. Αλλά, για τώρα, χορεύω στον αφρό και κυλάω στην άμμο. Δεν κολλάω και δεν παρασύρομαι. Προς το παρόν. Η θάλασσα παλεύει με τον εαυτό της. Ταυτόχρονα σπρώχνει και τραβά. Ένας αέναος κύκλος. Παλεύει και με τη στεριά. Την σπρώχνει και την τραβά κι αυτήν. Την σπάει σιγά - σιγά και την ανακατεύει. Χτυπά τα βράχια αλύπητα και τα σπάει. Τρίβει τις πέτρες μεταξύ τους και τις κάνει άμμο. Τυχαία βρέθηκα εδώ. Πέταξα, κύλισα, ούτε που ξέρω. Τυχαία γνώρισα τη θάλασσα. Αν με πάρει η θάλασσα, θα ταξιδέψω. Θα κινούμαι διαρκώς, μέχρι να με εγκαταλείψει σε κάποια άλλη στεριά, Ή να κουραστώ εγώ, να ξεφουσκώσω σιγά - σιγά και να ξαπλώσω στο βυθό. Αν με αφήσει στην στεριά, θα ξεφουσκώσω και σιγά - σιγά θα γίνω σκουπίδι ή θα θαφτώ Ή θα με βρει ένας σκύλος, ένα παιδάκι, και θα μείνω παιχνίδι. Τουλάχιστον, η επιλογή δεν είναι δική μου. Και ούτως ή άλλως, νωρίτερα ή αργότερα, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, η γη θα με κερδίσει.

Αχ! Να μπορούσε να με πάρει ο ουρανός και να με πάει στον ήλιο!