Ο κουαξ

Καθόλου δεν θυμάμαι πως βρέθηκα εκεί. Ήταν σκοτεινά και δροσερά, είχε νερό, είχε ένα μέρος στεγνό να κάθομαι. Πρέπει να μπήκα κολυμπώντας, πώς αλλιώς;

Τι έτρωγα εκεί; ούτε που θυμάμαι, μυγάκια ίσως... δεν ξέρω. Θυμάμαι πάντως ότι ο κόσμος ήταν πολύ μικρός.

Ήμουν τυχερός, κι αυτό το θυμάμαι. Κάθε τόσο το νερό έφευγε ξαφνικά από μια τρύπα. Αλλά πάντα τη γλίτωνα, δεν έπεφτα κι εγώ. Και το νερό πάντα ξαναρχόταν.

Μια μέρα άνοιξε ο ουρανός και μπήκε φως. Τυφλώθηκα και δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Και ακούστηκε μια κραυγή:




"Καλά, πώς βρέθηκε ο βάτραχος μες στο καζανάκι;;;"




Ξαφνικά, ένας διάφανος κύλινδρος βρέθηκε γύρω μου.

Έχασα την γη και τον ουρανό. Γύρω μου άλλαζαν όλα, για ώρα πολύ.









Όταν σταμάτησα, με έφτυσε ο κύλινδρος. Βρισκόμουν σε ένα μέρος με άλλους πολλούς σαν κι εμένα γύρω μου. Και πολύ νερό. Και πράσινα πράγματα. Και έντομα να πετάνε γύρω μου. Και ένα μεγάλο φως στον ουρανό που ζέσταινε το έδαφος.


Πριν, δεν ήξερα ότι είμαι σκλάβος. Τώρα ξέρω ότι είμαι ελεύθερος!