Ξύπνησα απότομα από όνειρο θολό.
Απεγνωσμένα προσπαθώ να θυμηθώ...
δεν είσαι δίπλα μου, μα εγώ σε νιώθω εδώ...
Το σώμα μου έχει τη δική σου μυρωδιά.
Με μεταφέρει στη ζεστή σου αγκαλιά
και αντιστέκομαι στα άδηλα φιλιά.
Το σπίτι άδειο, μα η δική σου η φωνή
σαν μαχαιριά, σαν φλόγα, μέσα στη σιγή
μέσα στο νου μου ολοένα αντηχεί.
Χτυπάει η καρδιά μου στο δικό σου το ρυθμό
και τριγυρνώ με το κεφάλι μου σκυφτό...
ψάχνω έναν χώρο μες στη σκέψη να κρυφτώ.
Όσο κι ας καίγομαι σε σένα ν' αφεθώ.
δεν ξέρω, δεν θυμάμαι, πως να σου δοθώ...
μη μου θυμώνεις, έχω ξεχασει ν' αγαπώ...
06 Φεβρουαρίου 2009
Έχω ξεχάσει...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)