123 / 6 - 8

ceralex, σε μπελάδες μ' έβαλες!

1. Πιάνω το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε μένα, το οποίο ήταν το "Mother Goose's Nursery Rhymes".



2. Ανοίγω το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο). Ως εδώ καλά.

3. Βρίσκω την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας. Όμως, η σελίδα 123 δεν είχε αρκετές περιόδους...

Τι κάνουμε τώρα; Ανατρέχω στους κανόνες, αλλά δεν αναφέρουν αυτή την περίπτωση... Αποφασίζω να ψάξω το επόμενο πλησιέστερο βιβλίο.

Το επόμενο: οι "Ασκήσεις Ύφους" του Ραιημόν Κενώ.



4. Αντιγράφω τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη). Η σελίδα 123 είναι τα περιεχόμενα. Έχουν συμπληρώσει το κενό από τον τίτλο μέχρι τον αριθμό σελίδας με τελείες. Πάλι δεν ξέρω τι να κάνω. Η έκτη, έβδομη και όγδοη περίοδος είναι ". . .". Μετράει αυτό;

Καλού - κακού, ψάχνω το επόμενο πλησιέστερο: "Στο καρφί.. και στο πέταλο!.." του Δημήτρη Ψαθά.

Επιτέλους! Ένα βιβλίο που πληρεί τις προδιαγραφές. Σας παραθέτω λοιπόν τις περιόδους 6 ως 8 της σελίδας 123:

"Επειδή συμβαίνει τούτο το χαρακτηριστικό με τους ανθρώπους του είδους: τους αρέσει, οι ίδιοι μόνο να κατηγορούν τον εαυτό τους για ποικίλα ελαττώματα κι όχι οι άλλοι. Αρέσει, βέβαια στο σνομπ κύριο να λέει για τον εαυτό του ότι είναι αφελής ή γκαφατζής ή βλαξ, αλλά άμα του παρατηρήσεις εσύ ότι είναι βλακέντιος με περικεφαλαία, ούτε ευχαριστιέται, ούτε και το παραδέχεται. "

5. Ζητώ από 5 bloggers να κάνουν το ίδιο.
Μέχρι και σ' αυτόν τον κανόνα τα βρήκα σκούρα. Αυτοί που θα ήθελα να καλέσω έχουν ήδη παίξει... Ας παίξει, λοιπόν όποιος θέλει!

Ένας άγγελος ξάπλωσε στο μπαλκόνι μου

Αλήθεια σας λέω. Δεν τον είδα, μα άφησε το ίχνος του. Βγήκα το απόγευμα στο μπαλκόνι και το είδα.


Κοίταξα ψηλά, ελπίζοντας να τον προλάβω, αλλά το μόνο που είδα ήταν τα κρύα δόντια του χιονιά που φεύγει...


Πήγα στο δάσος να τον ψάξω, αλλά ήταν άφαντος...


Μα στάσου!

Τι έχει βάψει το χιόνι ροζ;


Ο άγγελος είχε ξαπλώσει για άλλη μια φορά στο χιόνι... μα αυτή τη φορά, δεν πρόλαβε να σηκωθεί. Ο παγετός τον σκέπασε. Κι έμεινε η μορφή του, και η λάμψη του που βάφει το χιόνι ροζ...

Breaking the girl

Και τώρα τί; Που οδηγεί ο δρόμος από εδώ; Στροφές, διακλαδόσεις, μια δαιδαλιώδη διαδρομή. Κι εγώ που νόμιζα ότι ήταν, από εδώ και πέρα, μια μεγάλη ευθεία;

Κλείνω τα μάτια μου και ταξιδεύω για λίγο. Προσποιούμαι ότι δεν οδηγώ. Για λίγο, γιατί αλλιώς θα τρακάρω. Πιθανόν να τρακάρω ούτως ή άλλως. Ίσως έχουν σπάσει τα φρένα.

Όλα καλά. Όλα καλά.

Ο Douglas Adams έλεγε ότι για να μάθεις να πετάς, πρέπει να πέσεις και να αστοχήσεις.

Who's on first?

Διόδια Δημοκρατίας

(Είδα την ομότιτλη ανάρτηση στη Ceralex, που είχε εμπνευστεί από τον Αντώνη και με έβαλε σε σκέψεις...)


Διόδια Δημοκρατίας, λοιπόν, γιατί όχι;

Για την Δημοκρατία, πρέπει να πληρώσεις. Τι; δεν έχεις; Δεν έχεις δικαίωμα, τότε. Τι νόμισες, ότι είναι για όλους;

Διόδια Δημοκρατίας, λοιπόν, εννοείται.

Σε μία χώρα που έρχεται το ΣΔΟΕ και σου λέει:

"Δώσε μου τόσα, ή θα σου κάνω έλεγχο, και τότε σίγουρα θα βγούνε παραπάνω"
(το αστείο; ξέρω περίπτωση που δεν το δέχθηκε, και τελικά το πρόστιμο ήταν μικρότερο!)

Διόδια Δημοκρατίας, σε μια χώρα που:

Ξέρω ανθρώπους που λαδώνουν για να περάσουν ΚΤΕΟ (έλα, ρε αδερφέ, τι σημασία έχει που είναι επικίνδυνο το όχημά μου για ΄μένα και τους γύρω μου;)

Ξέρω ανθρώπους που έχουν λαδώσει για να πάρουν δίπλωμα... κι από οδήγηση μεσάνυχτα...

Ξέρω ανθρώπους που κλέβουν την εφορία και μετά παραπονιούνται για την έλλειψη υποδομής της χώρας.

Ξέρω ανθρώπους που πλήρωσαν για να μην παν στρατό (όχι ότι είμαι υπέρ της υποχρεωτικής θητείας).

Ξέρω κάποιον που, για το σωστό ποσό, μπορεί, λέει να σου καθαρίσει το οικόπεδό σου από προβλήματα δασαρχείου (!!!)

Ξέρω, εν τέλει, ότι με το κατάλληλο ποσό, όλα γίνονται...

Κι από την άλλη,

Ο εφοριακός σου ζητάει το λάδωμα.

Ο γιατρός θέλει το φακελάκι.

Για να σου ανατεθεί δημόσιο έργο, πρέπει να τάξεις τα μισά σου λεφτά σε αυτόν που παίρνει την απόφαση.

Διόδια δημοκρατίας, λοιπόν. Η δημοκρατία είναι προνόμιο αυτών που έχουν να πληρώνουν. Αν δεν έχεις, φίλε, η δημοκρατία δεν είναι για 'σενα.

Αλλά,

Για κάτσε λίγο,

Για ποιά δημοκρατία μιλάμε,

Για εδώ, για την Ελλάδα;

ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ!

ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΑΤΕ!

ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ!

ΜΟΝΑΡΧΙΑ ΕΧΟΥΜΕ! ΑΠΛΩΣ ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ, ΚΑΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΒΑΡΔΙΕΣ!